LANSINGERLAND - Vorige week donderdag was Mies Hoogland te gast bij het radioprogramma Music Case van RTV Lansingerland. De 70-jarige Berkelse besloot twee jaar geleden geen chemokuren te nemen toen ze de diagnose beenmergkanker kreeg.
Welk nummer springt er bovenuit?
“Freedom van The Prince of Egypt. Ik ga ervan uit dat je pas écht keuzes kan maken als je vrij bent van welke emotie dan ook. Stel dat je de hele dag in angst zou leven, dan lééf je toch niet meer? Bij veel kankerpatiënten speelt angst een grote rol. Daardoor zijn zij eerder geneigd hun lot in handen van doktoren te leggen. Terwijl mijn opvatting is dat de echte deskundigen de mensen zijn die zichzelf hebben kunnen genezen.”
In augustus 2012 kreeg u de diagnose beenmergkanker.
“Tegelijk werd mij verteld dat ik ongeneeslijk ziek was en dat de ziekte zich in het laatste stadium bevond. Wilde ik mijn leven verlengen dan waren chemokuren noodzakelijk. Bij die boodschap kwamen echter al mijn lichaamscellen in verzet. Want het gaat mij niet om de kwantiteit maar om de kwaliteit van het leven. Dat ik besloot er vanaf te zien, werd me niet in dank afgenomen. Maar voor mij was het een keuze vanuit mijn ziel, die werd versterkt door het paniekvoetbal dat ik in het ziekenhuis om me heen zag. Ik voelde me als een topvoetballer die net een schop had gekregen en vanaf de reservebank ineens veel beter zag hoe het spel werd gespeeld.” Hoe reageerde uw omgeving op deze keuze? “In eerste instantie schieten dierbaren in een angst en kreeg ik het Sylvia Millecam-verhaal over me heen. Anderen bleven gewoon achter me staan. Zelf had ik geen last van die tweedeling. Dit was mijn eigen keuze en ik wist waarom ik hem had gemaakt.”
Hoe staat uw gezondheid er momenteel voor?
“Stabiel. Ik weet niet wat de kankercellen aan het doen zijn, maar ze vallen me niet lastig. Eigenlijk is kanker een oorlog in je systeem. En hoe kan je die winnen? Door de betreffende cellen te elimineren, zodat deze hun werk niet meer kunnen doen. Ik gebruik daarom een middel dat mijn afweersysteem versterkt en volg een dieet met veel groente, fruit en weinig suikers. Zo blijf ik regisseur van mijn leven, alleen net als een autocoureur weet ik ook nooit of ik de volgende bocht haal.”
Volg je hart
“Mensen die wel voor een chemokuur kiezen wil ik zeker niet voor het hoofd stoten. Het enige advies dat ik heb is om een keuze zo bewust mogelijk te maken. Ze zeggen niet voor niets: volg je hart. Maar ja, we zijn zó geconditioneerd dat het leven maakbaar is en dat we niet sterven. We nemen een pilletje tegen hoofdpijn. Dan overheerst al gauw de angst voor het leven, terwijl ik liever de liefde voor het leven kies.”
